رفتار کارآفرینانه در سازمان غیرانتفاعی (بخش سوم)[1] که شاخصه متمایزکننده شان، از سازمان های اقتصادی، اولویت هدف اجتماعی و منع توزیع سود است، توجه کنشگران و محققان را جلب کرده و مفهوم کارآفرینی اجتماعی سازمانی برای پرداختن به آن توسعه داده شده است. هدف تحقیق حاضر کمک به تبیین کارآفرینی اجتماعی سازمانی است. بدین منظور، رابطه همزمانی گرایش کارآفرینانه اجتماعی و عملکرد کارآفرینانه را در سازمان های غیر انتفاعی بررسی می کند. همچنین، نقش تعدیلگری ساختار مدیریت مشارکتی و الگوهای سازمانی را در این رابطه مورد سنجش قرار می دهد. این تحقیق برحسب هدف از نوع کاربردی و برحسب گردآوری اطلاعات، تحقیق توصیفی-همبستگی است؛ که راهبرد تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی را بکار گرفته است. جامعه آماری، شامل مؤسسات غیر انتفاعی تثبیت شده فعال در شهر تهران هستند. فرضیات تحقیق در 55 نمونه و در سطح تحلیل سازمانی مورد آزمون قرار گرفته اند و پرسشنامه محقق ساخته ابزار جمع آوری داده ها بوده است. یافته ها نشان دادند گرایش کارآفرینانه اجتماعی که در این تحقیق داشتن رفتارهای نوآورانه، مدیریت ریسک و پیشگامی مشروط به ایجاد ارزش اجتماعی تعریف شده است، رابطه معناداری با عملکرد کارآفرینانه دارد و در صورت وجود ساختار مدیریت مشارکتی و الگو پذیری از سازمان های کارآفرین اجتماعی، این رابطه تقویت می شود.

به علت اهمیت کارآفرینی در فرآیند توسعه اقتصادی کشورها، مطالعه گرایش های کارآفرینانه از دهه های گذشته تاکنون همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. هدف این تحقیق شناسایی سطح گرایش های کارآفرینانه در بین دانشجویان و تبیین عوامل موثر بر آن است که بر مبنای پاردایم تحقیقات کمی صورت گرفته، از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات توصیفی، بر پایه راهبرد پیمایش است. جامعه آماری تحقیق حاضر، دانشجویان حضوری دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران در سال تحصیلی 1389-1388 می باشد که بر پایه جدول مورگان نمونه ای با حجم 132 نفر انتخاب گردید که بر مبنای روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. از ابزار پرسشنامه برای گردآوری داده های تحقیق استفاده شد. اعتبار محتوایی و ظاهری گویه های پرسشنامه از طریق اعضای هیات علمی متخصص و قابلیت اعتماد آن نیز از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (0.86) تایید شد. نتایج تحلیل عاملی نشان می دهد که شش عامل: ترجیحات شغلی، مطلوبیت فردی و خانوادگی، کارآمدی اجتماعی، کسب موقعیت اجتماعی، انگیزه اقتصادی و روحیه کارفرمایی توانسته اند 68.33 درصد از تغییرات گرایش کارآفرینانه دانشجویان را تبیین کنند.

کارآفرینی در هنر و طراحی، به عنوان یک عرصه دارای خلأهای پژوهشی، در طی سالیان اخیر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است؛ بر همین مبنا، هدف از انجام این پژوهش، مطالعه بسترمند شاخص های گرایش کارآفرینانه در کسب­وکارهای طراحی-بنیان، به منظور کشف، فهم و توصیف ویژگی های خاص کارآفرینانه این نوع از کسب وکارها بوده است. برای دستیابی به هدف پژوهش، مطالعه ای کیفی در قالب موردکاوی چندگانه اکتشافی-توصیفی با استفاده از ابزارهای مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته و مشاهده روی ده کسب وکار طراحی-بنیان ایرانی انجام شد. اطلاعات جمع آوری شده براساس پنج شاخص استاندارد گرایش کارآفرینانه لامپکین و دس که از پر استنادترین شاخص های گرایش کارآفرینانه است، شامل نوآوری، ریسک پذیری، پیشگامی، استقلال طلبی و رقابت پذیری کدگذاری شده و چارچوب نتایج این مطالعه را شکل دادند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد کسب­وکارهای طراحی-بنیان، به واسطه نوآوری طراحی-محور در سطح محصول، دارای ظرفیت بالقوه قابل توجهی در گرایش کارآفرینانه هستند، اما به دلیل عدم تمرکز بر نوآوری سطح بنگاه، از نظر رشد و مقیاس پذیری با چالش هایی مواجه هستند؛ همچنین این کسب وکارها در نوآوری محصول، کاملا ریسک پذیر و در مسائل مالی، به نحو قابل توجهی ریسک گریز هستند و همین ریسک گریزی باعث توسعه مدل های کسب وکار محافظه کارانه تری برای آن ها شده است. یافته های این مطالعه در سطح سیاست گذاری می تواند منجر به فراهم ساختن زیرساخت های لازم برای حمایت از این نوع کسب وکارها باشد و در سطح بنگاه، بینش هایی را برای علاقمندان به راه اندازی این نوع از کسب­وکارها برای انجام رفتارهای کارآفرینانه اثربخش تر فراهم سازد. 

مطالعه پیش رو با هدف بررسی نقش شبکه های اجتماعی بر گرایش کارآفرینانه دانشجویان بر اساس رویکرد کمی صورت پذیرفته است. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشکده های اقتصاد و کارآفرینی و فنی مهندسی دانشگاه رازی بود، که نمونه ای به حجم 386n= نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب گردید. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد گرایش کارآفرینانه لامپکین و دس(1996) و پرسشنامه شبکه های اجتماعی استفاده شد، همچنین برای سنجش پایایی متغیرهای مورد مطالعه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده و با بهره گیری از تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری ضمن بررسی نقش شبکه های اجتماعی، مدلی قابل اتکا برای پیش بینی گرایش کارآفرینانه ارایه گردید. یافته ها حاکی از آن است که متغیر شبکه های اجتماعی به طور مستقیم به میزان (21/0r=) بر مخاطره پذیری، (19/0r=) بر استقلال طلبی، (19/0 r=) بر نوآوری، (15 /0r=) بر پیشگامی (12/0r=) و رقابت تهاجمی اثر گذار است و به طور کلی به میزان (33/0r=) بر گرایش کارآفرینانه اثرگذار بوده و مدل نهایی حاصل از متغیرهای مذکور در مجموع 39 درصد از واریانس گرایش کارآفرینانه را تبیین نموده است.

الگوی آموزش کارآفرینی KAB از جمله الگوهای معتبر آموزش کارآفرینی در حوزه آموزش های مهارتی است که از سوی کارشناسان سازمان جهانی کار (ILO) تهیه و توسعه یافته است. پژوهش حاضر، به منظور بررسی میزان اثربخشی الگوی آموزش کارآفرینی KAB در سه حوزه نگرش شخصی، سبک زندگی و الگوی رفتاری کارآموزان انجام گرفت. پژوهش با استفاده از روش طرح های آمیخته انجام شد که در مرحله کیفی به صورت مصاحبه و در مرحله کمی به صورت شبه آزمایشی، همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه مورد مطالعه این پژوهش، 35 نفر از کارآموزان دوره کارآفرینی در یکی از آموزشگاه های تحت نظارت اداره کل آموزش فنی و حرفه ای استان البرز بوده که به صورت تمام شماری، قبل و بعد از آموزش، مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه ای استفاده شد که روایی صوری و محتوای آن از سوی متخصصان و پایایی آن از طریق انجام آزمون آلفای کرونباخ با ضریب 0.74 تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS انجام و برای بررسی فرضیه های پژوهش، علاوه بر آمار توصیفی، از آزمون های کولموگروف- اسمیرنف، لوین، ویلکاکسون و t گروه های وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش کارآفرینی KAB بر الگوی رفتاری و سبک زندگی تاثیرگذار بوده ولی بر نگرش شخصی، تاثیری نداشته است.

هدف: هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر آموزش کارآفرینی بر قصد کارآفرینانه دانشجویان با توجه به نقش میانجی گرایش کارآفرینانه فردی می باشد. روش: این تحقیق در قالب یک پژوهش کمّی، با هدف کاربردی و ازطریق جمع آوری پرسشنامه حسب پژوهشهای پیشین به صورت محقق ساخته و آنلاین در نیمه دوم سال 1400 انجام شده است. تعداد 143 پرسشنامه از بین دانشجویان دانشگاه تهران که آموزشهای کارآفرینی را دیده بودند، برای تجزیه و تحلیل انتخاب شد که این میزان با توجه به تعداد نمونه لازم قابل قبول میباشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل رگرسیون و از روش حداقل مربعات جزئی در مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. برای سنجش پایایی از هر دو آماره آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شده است. برای سنجش روایی نیز از سازه های روایـی همگرا و روایی واگرا استفاده شده است. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان می دهد ابعاد گرایش کارآفرینانه فردی به غیر از نوآوری، رابطه میانجی گری بین آموزش کارآفرینی و ایجاد قصدکارآفرینانه دارند. از این رو تمرکز بیش از اندازه بر نوآوری در آموزش های کارآفرینی می بایست مورد تجدید نظر قرار بگیرد.نتیجه گیری: دستاورد مشخص این پژوهش بررسی ابعاد سه گانه گرایش کارآفرینانه فردی به صورت مجزا است که در ادبیات پژوهشی این بررسی تحت عنوان تک عامله شناخته می شود. بر اساس پژوهشهای تک عامله، ابعاد یک متغیر (در اینجا گرایش کارآفرینانه فردی) و رابطه آن با سایر متغیرها سنجیده می شود. از این رو در خصوص تاثیر میانجی گر گرایش کارآفرینانه فردی، این پژوهش دستاوردهای جدیدی را ارائه داده است.

نوآوری و کارآفرینی به عنوان عامل مهم و حیاتی برای سازمان ها به منظور ایجاد ارزش و مزیت رقابتی پایدار در محیط پیچیده و متغیر امروزی است. سازمان ها با نوآوری بیشتر، در پاسخ به محیط های متغیر و ایجاد و توسعه ی قابلیت های جدیدی که به آن ها اجازه دهد به عملکرد بهتری برسند موفق تر خواهند بود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر مدیریت دانش و نوآوری بر گرایش کارآفرینانه است. از لحاظ هدف تحقیق از نوع کاربردی، از لحاظ روش انجام تحقیق توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری تحقیق را کلیه کارکنان سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان اردبیل را تشکیل می دهد که تعداد آن ها برابر 320 نفر است. روش مورداستفاده برای نمونه گیری روش تصادفی ساده بود. برای تعیین حجم نمونه نیز از جدول مورگان استفاده شده است که طبق این جدول تعداد نمونه آماری برابر 175 به دست آمده است. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و lisrelبا رویکرد معادلات ساختاری انجام گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که ابعاد مدیریت دانش شامل (ثبت دانش، خلق دانش، انتقال دانش، کسب دانش، کاربرد دانش) و ابعاد نوآوری شامل (نوآوری تحقیق و توسعه، نوآوری محصول و نوآوری فرایند) بر گرایش کارآفرینانه کارکنان سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان اردبیل تأثیر مثبت و معنی داری دارد.

هدف پژوهش، بررسی تاثیر تطبیق پذیری کارراهه بر رفتار دوسوتوان: تبیین نقش خود کارآمدی کارآفرینانه و گرایش کارآفرینانه می باشد. جامعه اماری تحقیق کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد می باشد. حجم نمونه با فرمول کوکران تعداد 260 نفر محاسبه شد که این تعداد به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. داده های لازم ازطریق پرسشنامه های استاندارد گرایش کارآفرینانه از پرسشنامه هاگس و مورگان (2007)، رفتار دوسوتوانی از پرسشنامه گارسیا (2016)، تطبیق پذیری کارراهه از پرسشنامه ساویکاس و پورفیلی (2012)، خودکارامدی کارآفرینانه از پرسشنامه دی نابل (1999) جمع آوری شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که خودکارآمدی کارآفرینانه نقش تعدیلگری بین تطبیق پذیری کارراهه و دوسو توانی رفتاری ایفا میکند و گرایش کارآفرینانه نقش تعدیلگری بین تطبیق پذیری کارراهه و دوسو توانی رفتاری را ایفا می کند.

این پژوهش به مطالعه تاثیر گرایش کارآفرینانه بر یادگیری استراتژیک با تاکید بر نقش استراتژی اثرسازی می پردازد. یادگیری استراتژیک در بردارنده توانایی بنگاه در ایجاد، تجمیع و تفسیر دانش استراتژیک و عمل بر مبنای آن دانش بمنظور ایجاد تغییر استراتژیک است. در حالیکه ادبیات موجود، یادگیری استراتژیک را بعنوان نتیجه اجتناب ناپذیر گرایش کارآفرینانه معرفی می کند اما هنوز در مورد اینکه کدامیک از دو رویکرد رسمی و منعطف در ایجاد استراتژی تاثیر مثبتی بر این رابطه دارد، نتایج متناقضی در ادبیات دیده می شود. پژوهش حاضر با تمرکز بر استراتژی اثرسازی بعنوان یک رویکرد منعطف و مبتنی بر کنترل در ایجاد استراتژی به مطالعه نقش میانجی آن در رابطه بین گرایش کارآفرینانه و یادگیری استراتژیک می پردازد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی-همبستگی می باشد. داده های این پژوهش از طریق توزیع پرسشنامه استاندارد در میان مالکان و مدیران ارشد 210 مورد از شرکتهای دانش بنیان حوزه فناوری اطلاعات که بطور تصادفی از بین 444 مورد انتخاب شده اند، جمع آوری شده است. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از روش مدلسازی معادلات ساختاری (با استفاده از نرم افزار Smart PLS. 03) برای تجزیه و تحلیل داده های کمی استفاده کرده ایم. نتایج نشان می دهند که در یک بنگاه با گرایش کارآفرینانه، اتخاذ استراتژیهای اثرسازانه تجربه گرایی وانعطاف پذیری بطور مثبت و استراتژی پیش تعهد به طور منفی، بر یادگیری استراتژیک اثر می گذارند.